یک خاطره از ایده‌آفرینی

تجربه شیرینی که من در زمینه ایده‌آفرینی دارم به حدود ۲۰ سال پیش یعنی زمانی برمی‌گردد که مدیرعامل یکی از شرکت‌های بزرگ با ۱۰۰۰ نفر پرسنل بودم؛

شرکتی که نزدیک به ۲۵ تا ۳۰ درصد محصول آن صادراتی بود. در نخستین سالی که کار خود را آغاز کردم، با بررسی اولیه متوجه شدم حدود ۴۵ مهندسی که در این شرکت مشغول هستند پس از پایان ساعت کاری که ۴ بعدازظهر بود، ۲ تا ۳ ساعت همچنان در شرکت می‌مانند تا از مزایای اضافه‌کاری برخوردار شوند که البته ماندن آنها کارایی نداشت و فقط به منظور سپری شدن زمان و دریافت اضافه کاری بود. به همین منظور جلسه‌ای با مهندسان برگزار کردم و به آنها اعلام کردم از این پس هیچ یک از شما اجازه ماندن در شرکت برای دریافت اضافه‌کاری ندارید اما همان رقمی را که در ازای اضافه کاری در شرکت دریافت می‌کردید، به شما می‌دهم و فقط از شما می‌خواهم در زمان مفیدی که در شرکت حضور دارید، آنچه فکر می‌کنید سبب ارزش‌آفرینی می‌شود را مطرح کنید تا شرکت از آن بهره‌مند شود. در این زمینه با هیات مدیره صحبت کردم و آنها هم نظر من را پذیرفتند؛ هر چند کارگران واکنش مثبتی نشان ندادند و شورای کار، این اقدام را غیرقانونی خواند و اعلام کرد در این صورت باید مزایای مشابه به کارگران تعلق بگیرد. برای جلب رضایت کارگران در جمع آنها این مثال را آوردم که هر شرکتی حکم یک انسان زنده را دارد و همان گونه که برای هر انسان زنده‌ای زندگی بدون دست و پا ممکن نیست، برای یک شرکت هم بقا بدون کارگران ممکن نیست چون کارگران برای شرکت حکم دست و پا را دارند حال به همین ترتیب مهندسان و متخصصان نیز حکم مغز، چشم و گوش شرکت را دارند حال اگر دیوانه‌ای به سمت شما سنگی پرتاب کند، نخستین جایی که از آن مراقبت می‌کنید سر و صورت‌تان است و هر قدر هم که دست و پا مهم باشد به وقت خطر اولویت شما مراقبت از مغز‌، چشم و گوش‌تان است. این مثال، کارگران را قانع کرد. در ادامه، از مهندسان ایده‌های بسیاری دریافت کردم که ۳ نمونه آن موثر افتاد و باعث شد ۲۰ سال پیش در پایان سال، یک میلیارد تومان به سود شرکت اضافه شود. این رقم یک میلیارد تومان هزینه‌ای که بابت اضافه کار انجام نشده به مهندسان داده می‌شد را پوشش داد و علاوه بر آن با مجوزی که از هیات مدیره داشتم، مزایای غیرنقدی را به کارگران اختصاص دادم و به آنها گفتم این کالاها از محل ایده‌هایی است که مهندسان ارائه کردند. این روند در ۶سالی که مدیر آن شرکت بودم، ادامه داشت و حتی گاهی کارگران از من می‌پرسیدند حقوق مهندسان را اضافه نمی‌کنم؟ در واقع منافع حاصل از ایده‌ها به کل شرکت رسیده بود.
امیر خرمی‌شاد / معاون برنامه‌ریزی و توانمندسازی ایمیدرو