کنترل قیمت‌ها به چه روشی؟

 «تنظیم بازار» مکانیسمی است که در شرایط بحرانی و زمانی که افسار تورم به یکباره گسیخته می‌شود، دولت‌ها آن را به کار می‌گیرند تا نبض بازار را در دست بگیرند و از آثار تورمی آن بکاهند؛

مکانیسمی که طرفداران اقتصاد آزاد همواره از آن انتقاد داشته و معتقدند عرضه و تقاضا باید بازار را تنظیم کند و به اصطلاح اذعان دارند با اقتصاد دستوری نمی‌توان بازار را کنترل کرد و از تورم پیشگیری به عمل آورد اما در این میان مصرف‌کننده نهایی که با آثار تورمی در بازار روبه‌رو می‌شود برای کاهش آثار تورمی بیش از پیش خواستار کنترل قیمت‌ها از سوی دولت است. از این‌رو زمانی که با بخشنامه‌های دولتی برای تنظیم بازار روبه‌رو می‌شویم شاهد موضع‌گیری‌های متفاوتی از سوی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان در برابر آن هستیم. البته در مخالفت با اقتصاد دستوری در وهله نخست باید این موضوع را در نظر داشت که اقتصاد ما – به غلط یا درست- دولتی است و حتی با واگذاری‌هایی که در جهت خصوصی‌سازی انجام شده است از فربگی آن کاسته نشده است. پس در شرایط بحرانی که بازار به کلی در حال فرو ریختن است و رکود چند سال گذشته همچنان بر آن حاکم است و از سوی دیگر زمانی که عرضه و تقاضا واقعی نیست و ما همچنان شاهد روند صعودی قیمت‌ها در بازار هستیم، چگونه می‌توان در برابر کنترل قیمت‌ها ایستاد و آرامش را به بازار برگرداند؟ به یقین عرضه و تقاضا باید همدیگر را پیدا کنند اما این امر، در یک بستر آرام و بی‌تنش محقق خواهد شد نه در شرایطی که فروشنده دلال است، مصرف‌کننده برای دپو کردن خرید می‌کند و تولیدکننده هم مردد است کالایش را بفروشد یا خیر.
سارا اصغری / روزنامه‌نگار